In het kader van de bewustwording om tot een levensstijl te komen die meer in contact en in harmonie met de natuur staat, ben ik op zoek naar de mogelijkheden voor een meer zelfvoorzienend bestaan. Waar ik in Tuinieren in harmonie met de natuur specifiek het verbouwen van voedsel beschrijf, gaat het in deze blog om een cruciale factor in het verbouwen van voedsel, namelijk de bestuiving en daarmee de voortplanting van de planten.

Gezien het belang van de bij voor de natuur, is het naar mijn idee zeer belangrijk dat wij de bijen hun werk laten doen.

De laatste jaren wordt het echter steeds meer duidelijk, dat met name de honingbij, het erg moeilijk heeft. Is het toeval dat het juist deze soort bij betreft? De mens in al haar wijsheid heeft in de laatste 100 jaar kans gezien de honingbijen op een dusdanige manier te exploiteren, dat er in bepaalde delen van de wereld van een wilde honingbij al bijna geen sprake meer is. Met het, door middel van teeltmethoden, selecteren van eigenschappen zoals zachtheid en zwermtraagheid van het volk, die alleen in het belang van de imker zijn, lijkt deze verworden tot een huisdier. Een honingbij zo lijkt het, niet langer gevormd door de natuur maar door de mens.

Zijn deze eigenschappen juist niet essentieel voor het overleven van een soort? En in hoeverre spelen factoren als afnemende biodiversiteit, bestrijdingsmiddelen, genetisch gemanipuleerde gewassen en luchtvervuiling een rol? Wat de oorzaak ook is, de mens lijkt er een doorslaggevende rol in te spelen.

Wanneer er een onbalans in de natuur is, zal zij deze proberen te herstellen. Signalen als oprukkende varroamijt of het verdwijnen van complete volken wijzen erop dat er iets structureels mis is. De mens gaat echter over tot het bedenken van allerlei middelen en manieren om deze te bestrijden. In oorlog met de natuur.

Daar het ook anders kan, proberen stromingen als Biologisch en Biologisch-Dynamisch Imkeren aan te tonen. Hier lijkt men het besef te hebben dat het in feite onnatuurlijk is hoe wij met de honingbij omspringen en dat het tijd is voor verandering.

Met dit besef zet ik de eerste stappen op weg naar het houden van honingbijen op een zo natuurlijk mogelijke manier. In samenspraak met de natuur. Het is mijn wens om de kennis die ik op deze weg verzamel, te delen met een ieder die geïnteresseerd is.

Jan